شهید شهریاری آماده شهادت بود/  غنی سازی 20 درصدی یادگار اوست

 نوید شاهد - ۸ آذر ۱۳۸۹ بهجت قاسمی و همسرش شهید دکتر مجید شهریاری، دانشمند و نخبه صنعت هسته‌ای ایران توسط عوامل موساد در بزرگراه ارتش تهران ترور شدند. خودروی آنان مورد حمله قرار گرفت، دکتر شهریاری به شهادت رسید و همسر ایشان به‌شدت مجروح شد. همسر شهید شهریاری در آن سال‌ها دانشجوی فیزیک در دانشگاه پلی‌تکنیک تهران بود، آنها در دوران دانشجویی آشنایی یافته و ازدواج کرده بودند بهجت قاسمی،  استاد دانشگاه شهید بهشتی و همسر دکتر شهریاری لحظه شهادت همسرش را به‌خاطر دارد. همسر شهید در گفتگو با نوید شاهد وجوهی از ابعاد شخصیتی آن شهید والامقام را بررسی نموده است

مردی با قلب آرام

 همسر شهید شهریاری در گفت‌وگو با نوید شاهد گفت: پیش از ازدواج، ایشان گاهی دستیار استاد می‌شد و سر کلاس می‌آمد. من که کلاس های درسشان را دیده بودم دو ویژگی شاخص ایشان برایم روشن شد: پایبندی جدی به اصول شرعی و اخلاقی، و تواضع و احترام.این دو خصوصیت و ویژگی برایم بسیار بااهمیت بود. نجابت، متانت و سربه‌زیری او آن‌قدر مشهود بود که به‌عنوان یک هم دانشگاهی احترام زیادی برایش قائلم بودم. ما یک زندگی ساده و بی‌تکلف را در خوابگاه دانشجویی شروع کردیم که یک سوییت ۱۳ متری بود. ایشان خیلی آرام و منظم داشتند و از لحاظ علمی و رفتاری دقیق بودند. بعد از شهادتشان، اسناد و مدارک دقیق، اقدامات مهم علمی و پژوهشی، نظم فوق‌العاده‌شان را نشان می‌داد.

 دانشمندی که فقه می‌خواند

 شهید شهریاری پنج سال در حوزه علمیه فعالیت داشت و در کنار علوم دینی، به فعالیت‌های علمی دانشگاهی نیز می‌پرداخت. او همواره تلاش می‌کرد تعادل بین مسائل دینی و علمی را حفظ کند و این نگرش در خانواده نیز به خوبی نمود داشت. مطالعه و کتابخوانی از سرگرمی‌های مهم او بود و زمان زیادی را به آن اختصاص می‌داد. عملکرد علمی ایشان تدریجی و مستمر بود؛ به‌گونه‌ای که علاوه بر فعالیت‌های حوزوی، همزمان به پژوهش‌های علمی دانشگاهی می‌پرداخت. حتی در شرایط دشوار، مطالعه و تحقیق را رها نکرد و همیشه به روز بود. نظم فکری و مدیریت زمان از ویژگی‌های بارز او بود.

 نسبت با دانشگاه و دانشجو

 شهید شهریاری نسبت به دانشجویان محبت خاصی داشت و هرگاه نیاز علمی یا اطلاعاتی داشتند، با حوصله و دلسوزی پاسخ می‌داد. به انتقال دانش خود اهمیت می‌داد و همیشه در جلسات و کلاس‌ها حاضر و آماده بود.

 علاوه بر فعالیت‌های علمی، اخلاق و رفتار دینی و عدالت اجتماعی برای ایشان بسیار مهم بود و این ویژگی‌ها در زندگی شخصی و کاری‌اش کاملاً مشهود بود. شهید شهریاری در کنار آموزش و پرورش دانشجویان، پروژه‌های مهم علمی و پژوهشی را دنبال می‌کرد و انرژی و همت بالایش باعث موفقیت‌های چشمگیر او در حوزه انرژی نو و سایر زمینه‌ها شده بود.

 دکتر دانشجویان کمک می‌کرد و اگر مشکلاتی وجود داشت سعی می‌کرد تا این مشکلات را حل کند. اگر مشکل مالی داشتند سعی می‌کرد این مشکلات را مرتفع کند و به نوعی دانشجویان با ایشان که استادشان بود رفیق بود.

 غنی سازی 20 درصد یادگار شهید شهریاری

 ایشان تلاش و نقش زیادی در ترویج علم هسته ای و پرورش دانشجویان هسته ای که مهندسین آتی کشور بودند، داشت. بسیاری از این افراد اکنون در حوزه انرژی هسته ای فعالیت می‌کنند. در کنار آموزش و پرورش دانشجویان و مهندسین آتی انرژی هسته ای فعالیتی که توجهات را به خودش جلب کرد که تا آن ایام شاید فردی در این حوزه ورود پیدا نکرده بود. مهم‌ترینش این بود بحث غنی سازی ۲۰ درصدی بود این دستاورد مجید ارائه داد. دستاوردهای مجید می در کنار آموزش و پرورش دانشجویان در حوزه هسته ای هیچ گاه فراموش نخواهد شد.

روز شهادت

روز حادثه با دکتر از منزل بیرون رفتیم. به علت آلودگی هوا و زوج و فرد شدن خودروها، دکتر نمی توانست از خودروی خودش استفاده کند. به همن دلیل با خودروی من عازم محل کار شدیم و به پسرم محسن هم گفتیم با ما بیاید اما گفت کلاس دانشگاه او ساعت 10 صبح است و نیامد. این هم لطف خدا بود تا شاهد این حادثه تلخ نباشد.
شهید شهریاری و راننده درصندلی جلو نشستند و من هم در صندلی عقب، دکتر مطابق معمول که بیشترین استفاده را از وقتش می کرد. در خودرو شروع به گوش دادن تفسیر قرآن آیت الله جوادی آملی کرد. حدود ششصد متر در بزرگراه ارتش حرکت کرده بودیم که یک موتور سوار نزدیک خودرو شد. مجید سرش پائین بود و همچنان در حال مطالعه، وقتی راننده فریاد کشید، سرش را بالا آورد و پرسید چه شده؟
این آخرین جمله ای بود که از او شنیدم. هیچ فرصتی نبود.  کمربند ایمنی را بسته بود. اما من در صندلی عقب نبسته بودم. بلافاصله از خودرو پیاده شدم. راننده هم سریع پیاده شده. رفتم کمک کنم تا دکتر از خودرو پیاده شود. در همین حین بمب جلوی صورتم منفجر شد. بی هوش نشدم حرارت انفجار را در صورتم حس می کردم. نمی توانستم حرکت کنم و فقط می گفتم: مجید من! خودم را کشان کشان نزدیکش رساندم. دیدم مجید بی سرو صدا سرش به سمت چپ بی حرکت افتاده، فهمیدم که شهید شده است...... 

 شهید فخری زاده حامی خانواده‌های شهدای هسته ای بود

 اولین کسی را که در جریان مشکلاتمان می‌گذاشتیم شهید محسن فخری زاده بود. او با تمام مشغله‌هایی که داشت همچون برادری بزرگ کنار همه خانواده‌های شهدای هسته ای بودند. به محض اینکه خبر شهادت شهید فخری زاده را شنیدم همه اتفاقاتی که در لحظه ترور دکتر شهریاری برایم رخ داده بود برای چند هزارمین بار در ذهنم تکرار شد.

 این اتفاق برای من بسیار شوکه کننده بود به خصوص اینکه در روزهای سالگرد همسرم این اتفاق افتاد.

 مجید آماده شهادت بود

 مجید واقعاً آماده شهادت بود. زمانی که زندگی این مرد را مرور می‌کنم می‌بینم رویه مجید در زندگی هیچ سرانجامی جز شهادت نداشت.

 مسلماً مردم ما هیچ گاه یاد و خاطره شهید شهریاری، شهید محسن فخری زاده و دیگر شهدای علمی و هسته ای کشورمان را فراموش نخواهند کرد و امید دارند مسئولان نیز یا فراموش نکردن یاد شهدا برای پیشرفت ایران عزیزمان تلاش کنند. شخصاً اعتقاد دارم که نظام جمهوری اسلامی فراز و نشیب‌های زیادی داشته و خون‌های بسیاری ریخته شده است و مردم نیز بسیار زحمت کشیدند.

 مردم همیشه در صحنه‌های انقلاب بودند. آحاد مردم در کنار انقلاب ایستاده اند امیدوارم خداوند توفیق دهد تا تلاش کنیم این نظام سربلند باشد و امیدوارم مسئولان نیز قدر مردم شهید پرور را بدانند.

انتهای پیام/ ح